αδέξιος

Greek Monolingual

-ια, -ιο (Α ἀδέξιος, -ιον)
αυτός που δεν έχει ευχέρεια σε κάτι, ανίκανος, ανεπιτήδειος, ανάξιος, ατζαμής
νεοελλ.
1. δειλός, συνεσταλμένος
2. (για περιστάσεις κ.λπ.) απρόσφορος, αντίξοος
αρχ.
αυτός που δεν χρησιμοποιεί με ευχέρεια το δεξί χέρι, ο αριστερόχειρας (τη σημασία αυτή διατήρησε η λέξη στη διάλεκτο τών Ποντίων).
[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερητ. + δεξιός.
ΠΑΡ. νεοελλ. αδεξιοσύνη, αδεξιότητα].