διαστόλιον
From LSJ
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
τό,
A = διαστολεύς 1, Hippiatr.16.
German (Pape)
[Seite 604] τό, = διαστολεύς, Sp. Med.
Greek (Liddell-Scott)
διαστόλιον: τό, = διαστολεύς, Ἱππιατρ. σ. 63.
Spanish (DGE)
-ου, τό
cirug. dilatador, separador instrumento para abrir o dilatar orificios, del oído y la nariz del caballo Hippiatr.16.2, 18.1, cf. dud. PFouad I Univ.32.7 (II d.C.).
Greek Monolingual
διαστόλιον, το (Α)
το χειρουργικό όργανο διαστολέας.
