ἀλητικός
From LSJ
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
ή, όν, A appropriate to a wanderer, D.Chr.7.1.
German (Pape)
[Seite 95] herumschweifend, Sp.
Spanish (DGE)
v. ἀλετικός.
-ή, -όν
errante, propio de un vagabundo D.Chr.7.1, ὁ βίος Gr.Nyss.Paup.1.97.6.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α ἀλητικός, -ή, -ὸν) ἀλήτης
ο σχετικός με τον αλήτη, αυτός που ταιριάζει σε αλήτη.
