ψυχάριον
τό γε μὴν ἀόργητον ἀνδρός ἐστι σοφοῦ → and to be able also to subdue anger is the part of a wise man
English (LSJ)
[ᾰ], τό, Dim. of ψυχή, little soul Pl.R.519a, Tht.195a, M.Ant.9.34, al., Jul.Or.7.206d, Herm. in Phdr.p.192A.; ψ. εἶ βαστάζον νεκρόν Epictet. ap. M.Ant.4.41.
German (Pape)
[Seite 1403] τό, dim. von ψυχή, Plat. Theaet. 195 a Rep. VII, 519 a.
Greek (Liddell-Scott)
ψῡχάριον: [ᾰ], τό, ὑποκοριστ. τοῦ ψυχή, Πλάτ. Πολ. 519Α, Θεαίτ. 195Α, συχν. παρὰ Μάρκ. Ἀντων. σ. 27, 24., 36, 51, κλπ. ΙΙ. παρὰ τοῖς Βυζ., ἀνδράποδον, δοῦλος, ἄψυχον κτῆμα, περὶ φυγῶν ψυχαρίων καὶ ἀπολωλότων κτηνῶν Κ. Πορφ. Νεαρ. 5, τὰ μετὰ Θεοφάν. σ. 18C, κλπ.
Greek Monolingual
τὸ, ΜΑ
βλ. ψυχάρι.
Greek Monotonic
ψῡχάριον: [ᾰ], τό, υποκορ. του ψυχή, σε Πλάτ.
Russian (Dvoretsky)
ψῡχάριον: (ᾰ) τό душонка Plat.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
ψυχάριον -ου, τό [ψυχή] zieltje.
Middle Liddell
ψῡχᾰ́ριον, ου, τό, [Dim. of ψυχή, Plat.]
