σκληρόφυλλος
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
σκληρόφυλλον, with hard leaves, Thphr. HP 3.9.2 (Comp.).
Greek (Liddell-Scott)
σκληρόφυλλος: -ον, ὁ ἔχων σκληρὰ φύλλα, Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 3. 9, 2.
Greek Monolingual
-η, -ο / σκληρόφυλλος, -ον, ΝΑ
(για φυτά) αυτός που έχει σκληρά φύλλα
νεοελλ.
φρ. α) «σκληρόφυλλη βλάστηση»
βοτ. τύπος βλάστησης της οποίας τα φυτά έχουν χαρακτηριστικώς σκληρά, δερματώδη μόνιμα φύλλα τα οποία είναι προσαρμοσμένα έτσι ώστε να παρεμποδίζουν την απώλεια υγρασίας
β) «σκλη ρόφυλλο φυτό»
βοτ. φυτό που έχει μικρά, σκληρά, δερματώδη, κηρώδη και μόνιμα φύλλα για να αντέχει στην ξηρασία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < σκληρός + -φυλλος (< φύλλον)].
