δολιόμυθος
From LSJ
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
δολιόμυθον, crafty of speech, prob. for δολόμυθος, S.Tr.839 (lyr.).
Spanish (DGE)
(δολιόμῡθος) -ον
aconsejado con perfidia φόνια δολιόμυθα κέντρα ref. a la ponzoña ideada por Neso, S.Tr.840.
Greek Monolingual
δολιόμυθος, -ον (Α)
ο δόλιος στα λόγια, απατηλός.
Russian (Dvoretsky)
δολιόμῡθος: говорящий хитрые речи, лукавый Soph.