τρωκτικός
From LSJ
ἐν γὰρ χερσὶ τέλος πολέμου, ἐπέων δ' ἐνὶ βουλῇ → War finds its end in arms, words find their end in debate (Iliad 16.630)
English (LSJ)
τρωκτική, τρωκτικόν, greedy, Ph.2.269, Tz.ad Lyc.213: pecul. fem. τρωκτίς, ίδος, Id. ad Hes.Op.702.
Greek (Liddell-Scott)
τρωκτικός: -ή, -όν, ἀδηφάγος, λαίμαργος, ἄπληστος, Φίλων 2. 269, Τζέτζ. εἰς Λυκόφρ. 213· ὡσαύτως τὸ ἀνώμαλον θηλ. τρωκτίς, ίδος, ὁ αὐτ. εἰς Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 702.
Greek Monolingual
-ή, -ό / τρωκτικός, -ή, -όν, ΝΜΑ τρώκτης
αυτός που κόβει κάτι με τα δόντια του, που το ροκανίζει
νεοελλ.
1. το ουδ. ως ουσ. το τρωκτικό
μτφ. τρώκτης, καταχραστής
2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) ζωολ. βλ. τρωκτικά
μσν.-αρχ.
αυτός που τρώει κάτι με λαιμαργία, αδηφάγος.
