ἀναρχία

English (LSJ)

ἡ,

   A lack of a leader, ἀναρχίης ἐούσης since there was no commander, Hdt.9.23; οὐκ ἐρεῖτ' ἀ. A.Supp.906.    II lawlessness, anarchy, δημόθρους ἀναρχία Id.Ag.883, cf. Th.6.72; ἀ. καὶ ἀνομία Pl. R.575a; opp. ἐλευθερία, 560e; ἀ. καὶ ἀταξία Arist.Pol.1302b29; ἀ. δούλων καὶ γυναικῶν their independence, ib. 1319b28.    III at Athens, a year during which there was no archon, X.HG2.3.1, Arist.Ath. 13.1.    IV not holding office, Arr.Epict.3.20.17.

German (Pape)

[Seite 206] ἡ, Mangel an Befehlshabern, Herrenlosigkeit, Her. 9, 23; vgl. Aesch. Suppl. 888; Xen. An. 3, 2, 29. Bes. Ungehorsam gegen den Herrscher, Aesch. Spt. 1021 Ag. 857 Soph. Ant. 668; übh. Mangel an geordneter Regierung, Anarchie, neben ἀνομία Plat. Rep. IX, 575 a VIII, 560 ff u. Sp. In Athen hieß so bes. das Jahr (Ol. 94, 1) unter den 30 Tyrannen, wo kein Archon war, Xen. Hell. 2, 3. 1.

Greek (Liddell-Scott)

ἀναρχία: ἡ, (ἄναρχος) ἔλλειψις ἀρχηγοῦ, ἄρχοντος, ἀναρχίης ἐούσης, ἐπειδὴ δὲν ὑπῆρχεν ἀρχηγός, Ἡρόδ. 9. 23· οὐκ ἐρεῖτ’ ἀν. Αἰσχύλ. Ἱκ. 906. ΙΙ. ἡ κατάστασις λαοῦ διατελοῦντος ἄνευ νομίμου ἀρχῆς, δημόθρους ἀναρχία Αἰσχύλ. Ἀγ. 883, πρβλ. Θουκ. 6. 72· ἀν καὶ ἀνομία, ἀν. καὶ ἀσωτία Πλάτ. Πολ. 575Α, 560Ε· ἀν. καὶ ἀταξία Ἀριστ. Πολ. 5. 3, 5· ἀν. δούλων καὶ γυναικῶν, ἡ ἀνεξαρτησία αὐτῶν, αὐτόθι 6. 4, 20. ΙΙΙ. ἐν Ἀθήναις τὸ ὄνομα τοῦτο ἐδόθη εἰς τὴν περίοδον καθ’ ἣν ἦρχον οἱ τριάκοντα τύραννοι (404 π.Χ.), ὅτε δὲν ὑπῆρχεν ἄρχων, Ξεν. Ἑλλ. 2. 3, 1, πρβλ. Οὐολφ. Προλεγ. εἰς Δημ. πρὸς Λεπτίν. σ. CXXVIII.