καταλαλέω
Οὐκ ἔστι σιγᾶν αἰσχρόν, ἀλλ' εἰκῆ λαλεῖν → Silere non est turpe, sed frustra loqui → nicht Schweigen schändet, sondern Schwätzen auf gut Glück
English (LSJ)
pf.
A -λελάληκα A.D.Synt.323.7:—talk, babble loudly, τοῖς θύραζε ταῦτα κ. Ar.Ra.752; τινος before another, Luc.Asin. 12. II talk down, rail at, ἡμᾶς IG9(2).338.6 (Thess.); τινὰ πρὸς πάντας Plb.3.90.6; τὸ δόγμα Id.18.45.1; τινος D.S.11.44; ὑμῶν ὡς κακοποιῶν 1 Ep.Pet.2.12; τινὸς ψευδῆ LXXHo.7.13; κατά τινος ib. Ps.49(50).20:—Pass., ἐπί τινι Plb.27.13.2; to be outdone in speech, ὑπ' ἰδιωτῶν Phld.Rh.1.343S. 2 weary by talking, gloss on καταγλωττίζειν, Phryn.PSp.79B. 3 simply, interview, address a person, PHib.1.151 (iii B. C.).
German (Pape)
[Seite 1358] ausschwatzen, ausplaudern, τοῖς θύραζε ταῦτα Ar. Ran. 752; – gegen Einen sprechen, ihn beschuldigen, verläumden, τινὰ πρὸς πάντας ὡς ἀγεννῶς χρώμενον τοῖς πράγμασι Pol. 3, 90, 6. – Pass., Pol. 27, 12, 2; τοῦ Παυσανίου τῆς βαρύτητος D. Sic. 11, 44; LXX anklagen, auch κατά τινος u. κατά τινα. – Durch Geschwätz Einem lästig fallen, B. A. 46, 12.
Greek (Liddell-Scott)
καταλᾰλέω: λίαν λαλῶ, φλυαρῶ μεγαλοφώνως, διαλαλῶ, κοινολογῶ, τοῖς θύραζε ταῦτα κ. Ἀριστοφ. Βάτρ. 752· τινος, ἐνώπιόν τινος, Λουκ. Ὄν. 12. ΙΙ. λαλῶ ἐναντίον τινός, συκοφαντῶ, κατηγορῶ, τινα Ψήφισμα τοῦ Κοϊνκτίου ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 1770· τινα πρὸς πάντας ΠΟλύβ. 3.90, 6· τὸ δόγμα ὁ αὐτ. 18. 28, 1· τινος Διόδ. 11. 44· κατά τινος Ἑβδ. (Ψαλμ. ΜΓ΄, 18).- Παθ., καταλελαλημένος, καταβεβοημένος, Πολύβ. 27. 12, 2. 2) ὁμιλῶν πολὺ ἐνοχλῶ τινα, Β. Α. 46·- ὁ Φρύνιχ. ἑρμηνεύει τὸ καταγλωττίζειν διὰ τοῦ κ. και καταφορεῖν πολλοὺς λόγους.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
1 parler contre, déblatérer contre, blâmer;
2 parler devant, gén..
Étymologie: κατάλαλος.
English (Strong)
from κατάλαλος; to be a traducer, i.e. to slander: speak against (evil of).
