κυρτώνω
καὶ οἱ ἀμαθέστατοι τῶν ἰατρῶν τὸ αὐτὸ σοὶ ποιοῦσιν, ἐλεφαντίνους νάρθηκας καὶ σικύας ἀργυρᾶς ποιούμενοι καὶ σμίλας χρυσοκολλήτους: ὁπόταν δὲ καὶ χρήσασθαι τούτοις δέῃ, οἱ μὲν οὐδὲ ὅπως χρὴ μεταχειρίσασθαι αὐτὰ ἴσασιν → the most ignorant of doctors do the same as you, getting themselves ivory containers, silver cupping instruments, and gold-inlaid scalpels; but when it's time to use those things, they haven't the slightest notion of how to handle them
Greek Monolingual
(AM κυρτῶ, -όω) κυρτός
1. κάμπτω κάτι ώσπου να σχηματίσει τόξο, λυγίζω, καμπυλώνω («κυρτῶν τε νῶτα κεἰς κέρας παρεμβλέπων», Ευρ.)
2. είμαι ή γίνομαι καμπούρης, καμπουριάζω
νεοελλ.
κάνω κάτι καμπύλο προς τα έξω, ανακυρτώνω
μσν.
(η μτχ. παθ. παρακμ. ως επίθ.) κυρτωμένος, -η, -ον
καμπύλος
αρχ.
παθ. κυρτούμαι, -όομαι
εξογκώνομαι, φουσκώνω.
