λακέρυζος
Κινδυνεύουσι γὰρ ὅσοι τυγχάνουσιν ὀρθῶς ἁπτόμενοι φιλοσοφίας λεληθέναι τοὺς ἄλλους ὅτι οὐδὲν ἄλλο αὐτοὶ ἐπιτηδεύουσιν ἢ ἀποθνῄσκειν τε καὶ τεθνάναι → Actually, the rest of us probably haven't realized that those who manage to pursue philosophy as it should be pursued are practicing nothing else but dying and being dead (Socrates via Plato, Phaedo 64a.5)
German (Pape)
[Seite 8] geschwätzig, schwatzhaft, θεός, der Satyr, Ep. ad. 40 (IX, 317); sonst nur fem. λακέρυζα (so accent., Arcad. 96, 13), so heißt bes. die Krähe, die krächzende, μεγάλα κράζουσα, Hesych.; bei Hes. O. 745; Ar. Av. 609 u. sp. D., wie Ap. Rh. 3, 929, woraus einige Alte durch Metathesis auch κελάρυζα machten; u. κύων, der bellende Hund, Plat. Rep. X, 607 b.
Greek Monolingual
λακέρυζος, ὁ (Α)
(ως επίθ. του Σατύρου) φλύαρος, λογάς.
[ΕΤΥΜΟΛ. Υστερογενές παρ. του λακέρυζα].
Russian (Dvoretsky)
λᾰκέρυζος:
1 каркающий (κορώνη Hes.);
2 лающий, тявкающий (κύων Plat.);
3 шумный, болтливый (θεός, sc. σάτυρος Anth.).
