πυρεύς

English (LSJ)

-έως, ὁ, (πῦρ)
A one who lights fire or one who burns, Hsch. (pl.); πυρις (sic), = flamines, Glossaria (fort. ἱερεῖς).
II fire-proof vessel, cj. in AP13.13.

German (Pape)

[Seite 821] ὁ, der Feuer Anzündende, Hesych. – Ein sonst unbekanntes Gefäß, πυρῆ' ἀνέθηκε, Ep. ad. 119 (XIII, 13).

French (Bailly abrégé)

έως (ὁ) :
sorte de réchaud.
Étymologie: πῦρ.

Russian (Dvoretsky)

πῠρεύς: έως ὁ предполож. жаровня Anth.

Greek (Liddell-Scott)

πῠρεύς: έως, ὁ, (πῦρ), πυρπολητής, Ἡσύχ. ΙΙ. σκεῦος ἀντέχον εἰς τὸ πῦρ, Ἀνθ. Π. 13. 13.

Greek Monolingual

-έως, ὁ, Α πυρεύω
(κατά τον Ησύχ.)
1. εμπρηστής, πυρπολητής
2. σκεύος που αντέχει στη φωτιά.

Greek Monotonic

πῠρεύς: -έως, ὁ (πῦρ), ανθεκτικό στη φωτιά σκεύος, πυρίμαχο σκεύος, σε Ανθ.

Middle Liddell

πῠρεύς, έως, ὁ, [πῦρ]
a fire-proof vessel, Anth.