παιδίον

English (LSJ)

(parox.), τό, Dim. of παῖς (never in Trag.),

A little or young child (up to 7 yrs., acc. to Hp. ap. Ph.1.26), Hdt.1.110, 2.119, Ar.Pax 50; τὰ νεωστὶ γεγονότα π. Pl.Ly.212e; ἐκ παιδίου from a child, Ar. Eq.412, X.Cyr.1.6.20: prov., τοῦ πατρὸς τὸ π. 'chip of the old block', Com.Adesp.672, title of satire by Varro; so τῆς μητρὸς τὸ π. Str.10.3.15 (with play on Μήτηρ). II young slave, male or female, IG12.329.27, 22.1554.67, 1556.22, Ar.Ra.37, Nu.132, Av.1150(s. v.l.). III τὸ παιδίον, a disease of children, prob. convulsions, dub. l. in Hp.Aër. 3 παίδι-ος, ὁ, barbarism for foreg., Plu.Alex.27.

German (Pape)

[Seite 440] τό, dim. von παῖς, Knäblein, Töchterchen, Kindlein (nach Aristoph. gramm. so lange es von der Amme gesäugt wird); Ar. Lys. 18 Pax 50; Her. 6, 61; τὰ νεωστὶ γεγονότα παιδία, Plat. Lys. 213 a, öfter; ἐκ παιδίου, von der zartesten Jugend an, Xen. Cyr. 1, 6, 20; sprichwörtlich τοῦ πατρὸς τὸ παιδίον, es ist des Vaters Söhnchen, dem Vater an Gesicht, in seinem ganzen Wesen ähnlich, B. A. 65, 17. – Auch der junge, kleine Sklave, Diener, Ar. Ran. 37 Nubb. 132.

Greek (Liddell-Scott)

παιδίον: τό, ὑποκορ. τοῦ παῖς, μικρὸς παῖς, «παιδάκι» (μέχρις ἑπτὰ ἐτῶν ἡλικίας καθ’ Ἱππ. παρὰ Φίλωνι 1. 26), Ἡρόδ. 1. 110., 2. 119, Ἀριστοφάν. Εἰρ. 50, Πλάτ. Λῦσ. 212Ε, κτλ., ἀλλὰ (ὡς τὸ θηρίον) οὐδαμοῦ ἐν χρήσει παρὰ Τραγ.· ἐκ παιδίου, ἐκ παιδικῆς ἡλικίας, Ξενοφ. Κύρ. 1. 6, 20· παροιμ., τοῦ πατρὸς τὸ παιδίον: «παλαιὰ ἡ παροιμία τιθεμένη ἐπὶ τῶν ὅμοια ποιούντων τοῖς πατράσιν» Α. Β. 65· οὕτω, τῆς μητρὸς τὸ π. Στράβ. 470. ΙΙ. νέος, μικρὸς δοῦλος, Ἀριστοφ. Βάτρ. 37, Νεφέλ. 132. ΙΙΙ. τὸ παιδίον, νόσος τῶν παιδίων, πιθ. σπασμοί, Ἱππ. π. Ἀέρ. 281, ἔνθα ὁ Foës. προτιμᾷ τὴν ἀνάγνωσιν παιδικόν, ἴδε Oecon ἐν λ.

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
1 petit enfant (garçon ou fille) au-dessous de sept ans ; ἐκ παιδίου XÉN dès la plus tendre enfance ; τὰ παιδία παίζει;
2 jeune serviteur, petit esclave.
Étymologie: παῖς.

Spanish

muchacho

English (Strong)

neuter diminutive of παῖς; a childling (of either sex), i.e. (properly), an infant, or (by extension) a half-grown boy or girl; figuratively, an immature Christian: (little, young) child, damsel.

English (Thayer)

παιδίου, τό (diminutive of παῖς) (from Herodotus down), the Sept. for טַף, נַעַר, בֵּן, etc.; a young child, a little boy, a little girl; plural τά παιδία, infants; children; little ones. In singular: universally, of an infant just born, a (male) child recently born, ), 21,40; τίνος, the son of someone, L text T Tr WH). In plural of (partly grown) children: G L T Tr WH; τίνος, of someone, παιδία ταῖς φρεσί, children (i. e. like children) where the use of the mind is required, carissimi (A. V. children), WH marginal reading Synonym: see παῖς, at the end.)

Greek Monolingual

παιδίον, τὸ (ΑΜ)
βλ. παιδί.

Greek Monotonic

παιδίον: τό, υποκορ. του παῖς·
I. μικρό ή νεαρό παιδί, σε Ηρόδ., Αριστοφ., Πλάτ.
II. νεαρός δούλος, σε Αριστοφ.

Russian (Dvoretsky)

παιδίον: τό
1) ребенок, дитя, младенец (мальчик или девочка) Her. etc.: τὰ νεωστὶ γεγονότα παιδία Plat. совсем маленькие дети; ἐκ παιδίου Xen. с детства;
2) молоденький раб, раб-ребенок Arph.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

παιδίον -ου, τό [παῖς] kindje, baby:; ἐκ παιδίου vanaf de kindertijd Xen. Cyr. 1.6.20; ἐκ μικρῶν παιδίων toen ze nog heel klein waren Apollod. [Dem.] 59.18; slaafje. geneesk. kinderziekte, stuipen.