ἰδέ

English (LSJ)

[ῐ], Ep. Conj.,= ἠδέ, A and, Il.4.147, al., Emp.20.7, etc., prob. l. in S.Ant.969 (lyr.). II Cypr., then, in that case, Inscr.Cypr.135.12 H. (Prob. fr. the demonstrative stem i- (cf. Lat. is) and δέ.)

German (Pape)

[Seite 1235] ion. u. ep. = ἠδέ, und, Hom., bei dem die letzte Sylbe, wenn sie nicht elidirt wird, gewöhnl. durch die Vershebung lang wird. Auch Soph. Ant. 956 ch., als einziges Beispiel der Tragg.

Greek (Liddell-Scott)

ἰδέ: Ἐπικ. σύνδεσμ. = ἠδέ, καί, Ὅμ., Ἡσίοδ.˙ ἅπαξ δὲ καὶ παρὰ Σοφ. (Ἀντ. 969) ἐν δακτυλικῷ στίχῳ, ἔνθα ἴδε σημ. Jebb. υυ˙ ἀλλ’ ὁ Ὅμ. ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον (οὐχὶ πάντοτε, ἴδε ἐν Ἰλ. Ξ. 175, Τ. 285) ποιεῖ τὴν λήγουσαν θέσει μακρὰν καὶ ἐν τῇ τομῇ. - Ἡ λέξις φαίνεται ὅτι εἶχε τὸ δίγαμμα, ϝιδέ: ἐντεῦθεν τὰ Ἀντίγραφα ποικίλλουσι μεταξὺ τοῦ ἰδὲ καὶ ἠδὲ μετὰ βραχέα φωνήεντα, ὡς, κνῆμαί τε ἰδέ... ἢ κνῆμαί τε ἠδέ.., ᾤχοντο ἠδέ... (Ἰλ. Δ. 147, 382), κτλ..

French (Bailly abrégé)

1conj.
et.
Étymologie: cf. ἠδέ.
2ou ἴδε;
2ᵉ sg. impér. ao.2 de ὁράω, v. *εἴδω.

English (Autenrieth)

=ἠδέ, and.

Greek Monotonic

ἰδέ: προστ. αορ. του εἶδον, δες, κοίταξε, σε Όμηρ.· μεταγεν. ἴδε.
ἰδέ: [ῐ], Επικ. σύνδ. ἠδέ, και, σε Όμηρ., Σοφ.

Russian (Dvoretsky)

ἰδέ:
I (у Hom. в арсисе ε долгое) ион. (= ἠδέ) conj. и, а также: εὐρύτερος ὤμοισιν ἰδὲ στέρνοισιν Hom. шире плечами да и грудью; ἀκταὶ Βοσπόριαι ἰδ᾽ ὁ Θρῃκῶν Σαλμυδησσός Soph. берега Боспора и Салмидесса Фракийского.

Russian (Dvoretsky)

ἰδέ: II и ἴδε [эп. imper. aor. к εἶδον от *εἴδω: ἴδε ἔργον Hom. наблюдай (как пойдет) дело; ἴδε πῶμα Hom. смотри за крышкой, т. е. следи, чтобы сундук был закрыт; ἴδε ὑγιὴς γέγονας NT вот ты выздоровел.

Frisk Etymological English

Grammatical information: conj.
Meaning: and (Il.), (and) then (Cypr.).
Origin: IE [Indo-European] [281] *h₁(e)i- he, that
Etymology: Perh. from the deictic pronoun i- (Schwyzer 613) and δέ and, but; details in Schwyzer-Debrunner 566f. Cf. ἠδέ.

Middle Liddell

= ἠδέ,]
and, Hom., Soph.
[imperat. aor. of εἶδον
lo, behold, Hom.: later ἴδε.

Frisk Etymology German

ἰδέ: {idé}
Meaning: und (ep. seit Il.), ‘(und) dann’ (kypr.).
Etymology : Vielleicht aus dem deiktischen Pronomen i- (Schwyzer 613) und δέ und, aber; Einzelheiten m. Lit. bei Schwyzer-Debrunner 566f. Vgl. ἠδέ.
Page 1,708