συμμιμητής

English (LSJ)

οῦ, ὁ,

   A joint imitator, Ep.Phil.3.17.

German (Pape)

[Seite 983] ὁ, der mit oder zugleich Nachahmende (?).

Greek (Liddell-Scott)

συμμῑμητής: -οῦ, ὁ, ὁ ἀπὸ κοινοῦ μιμητής, Ἐπιστ. πρ. Φιλιππ. γ΄, 17.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
imitateur avec d’autres.
Étymologie: σύν, μιμέω.

English (Strong)

from a presumed compound of σύν and μιμέομαι; a co-imitator, i.e. fellow votary: follower together.

English (Thayer)

(συμμορφίζω) (Tdf. συνμορφίζω (cf. σύν, II. at the end)): present passive participle συμμορφιζόμενος; (σύμμορφος); to bring to the same form with some other person or thing, to render like (Vulg. configuro): τίνι (R. V. becoming conformed unto), L T Tr WH. Not found elsewhere.