κακορρέκτης

English (LSJ)

κακορρέκτου, ὁ, (ῥέζω) evil-doer, A.R.3.595.

Greek Monolingual

κακορρέκτης, ὁ, θηλ. κακορρέκτειρα (Α)
αυτός που πράττει το κακό, καταστρεπτικός, βλαπτικός, επιβλαβής («κακορρέκτης δαίμων», Ευδοκ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο)- + ρέκτης (< ρέζω «πράττω»), πρβλ. μεγαλορρέκτης].

German (Pape)

ὁ, Übelthäter, Ap.Rh. 3.595 und andere Spätere