Latin > English

pugnax (gen.), pugnacis ADJ :: pugnacious

Latin > English (Lewis & Short)

pugnax: ācis, adj. pugno,
I fond of fighting, combative, warlike, martial.
I Lit.: centuriones pugnaces, Cic. Phil. 8, 9, 26: acer et pugnax, id. Rep. 5, 8, 10 (from Non. 337, 31): Minerva, Ov. Tr. 3, 9, 7: Achivi, Hor. C. 3, 3, 27: filius Thetidis, id. ib. 4, 6, 8: gens, Tac. Agr. 17: hastas, Prop. 3, 7 (4, 8), 25: pugnacissimus quique, Tac. H. 4, 60: gentes pugnacissimae, Curt. 3, 9, 3: hac legione noli pugnacius quidquam putare, Asin. Pol. ap. Cic. Fam, 10, 31, 5: aries, Col. 7, 3, 6; cf.: galli gallinacei pugnacissimi duo, Petr. 86: ensis, Ov. Tr. 5, 7, 48.— Poet., with inf.: tenui pugnax instare veruto, Sil. 3, 363.—
   B Trop., of a speech or of the speaker, combative, quarrelsome, contentious: oratio pugnacior (opp. pacatior), Cic. Brut. 31, 121: oratio pugnax et contentiosa, Plin. Ep. 2, 19, 5: exordium dicendi vehemens et pugnax, non saepe esse debeat, Cic. de Or. 2, 78, 317.—
II Transf., in gen., obstinate, refractory, pertinacious: Graecus nimis pugnax esse noluit, Cic. Pis. 28, 70: non est pugnax in vitiis, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1.—Of things, concrete and abstract; with dat.: ignis aquae pugnax, Ov. M. 1, 432; Plin. 15, 3, 4, § 13: musta, harsh, id. 14, 20, 25, § 125: quid ferri duritiā pugnacius? id. 36, 16, 25, § 127.—Hence, adv.: pugnācĭter, contentiously, violently, obstinately: certare cum aliis pugnaciter, Cic. Ac. 2, 20, 65: dicere, Quint. 9, 4, 126: ferire, Sen. Q. N. 1, 2, 11.—Comp.: alia pugnacius dicenda, Quint. 9, 4, 130.— Sup.: pugnacissime defendere sententiam, Cic. Ac. 2, 3, 9.

Latin > French (Gaffiot 2016)

pugnāx,¹¹ ācis (pugno),
1 belliqueux, ardent à la lutte : Cic. Phil. 8, 26 ; Rep. 5, 10 ; gentes pugnacissimæ Curt. 3, 9, 3, nations les plus belliqueuses || [avec inf.] acharné à : Sil. 3, 363 || [fig.] belliqueux : oratio pugnacior Cic. Br. 121, style sentant trop la bataille, cf. Cic. de Or. 2, 317
2 acharné, luttant âprement : Cic. Pis. 70 ; pugnax in vitiis Cæl. d. Cic. Fam. 8, 13, 1, entêté dans ses défauts || pugnacia musta Plin. 14, 125, moûts âpres.

Latin > German (Georges)

pūgnāx, ācis (pugno), kampflustig, -rüstig, streitbegierig, streitbar, kriegerisch, I) eig.: pugn. Minerva, Ov.: pugn. centurio, Cic.: pugn. ensis, Ov.: pugnacissimi quique, Tac.: pugnacissimae (apes), Sen.: pugnax m. folg. Infin., Sil. 3, 363. – II) übtr.: A) streitbar, kriegerisch, polemisch, oratio pugnax et contentiosa, Plin. ep.: semper pugnax hic et quasi bellatorius stilus, Plin. ep.: exordium dicendi, Cic.: oratio pugnacior, Cic.: vox pugnacissima, Sen. rhet.: m. folg. Dat., ignis aquae pugnax, Ov. – B) übh. widersetzlich, hartnäckig, contra imperatorem, Cic.: in vitiis, Cael. in Cic. ep.: quid ferri duritiā pugnacius? Plin.: musta (Ggstz. lenia), die nicht mild werden wollen, Plin.

Latin > Chinese

pugnax, acis. adj. c. s. :: 善戰者。好爭者。Exordium dicendi vehemens et pugnax 激昂忿爭以開談。Ignis aquae pugnax 水火不相投。Non est — vitiis 不固執於悪。