ἱμεροθαλής
From LSJ
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
English (LSJ)
ές, (θάλλω) Dor. for -θηλής,
A sweetly blooming, ἔαρ AP9.564 (Nicias): vulg. ἡμεροθ-.
German (Pape)
[Seite 1253] ές, lieblich blühend, ἔαρ Nic. ep. 7 (IX, 564).
Greek (Liddell-Scott)
ἱμεροθᾱλής: -ές, (θάλλω) Δωρ. ἀντὶ τοῦ -θηλής, ἡδέως θάλλων, ἀνθῶν, ἔαρ Ἀνθ. Π. 9. 564· συνήθ. ἡμεροθ-.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
à la verdure riante.
Étymologie: ἵμερος, θάλλω.
Greek Monolingual
ἱμεροθαλής, -ές (Α)
αυτός που θάλλει γλυκά («ἱμεροθαλὲς ἔαρ»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἵμερος + -θαλής (< θάλος, το), πρβλ. ετερο-θαλής, πολυ-θαλής].
