νεοελληνικός
κράτιστοι δ᾽ ἂν τὴν ψυχὴν δικαίως κριθεῖεν οἱ τά τε δεινὰ καὶ ἡδέα σαφέστατα γιγνώσκοντες καὶ διὰ ταῦτα μὴ ἀποτρεπόμενοι ἐκ τῶν κινδύνων → the bravest are surely those who have the clearest vision of what is before them, glory and danger alike, and yet notwithstanding, go out to meet it | and they are most rightly reputed valiant who, though they perfectly apprehend both what is dangerous and what is easy, are never the more thereby diverted from adventuring
Greek Monolingual
-ή, -ό
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στους νεώτερους Έλληνες ή στη νεώτερη Ελλάδα, σε αντιδιαστολή με τους αρχαίους Έλληνες ή την αρχαία Ελλάδα
2. το θηλ. ως ουσ. η Νεοελληνική
η γλώσσα τών νεωτέρων Ελλήνων
3. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα Νεοελληνικά
το μάθημα της νεώτερης ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας στις διάφορες βαθμίδες της εκπαίδευσης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < Νεοέλλην. Η λ. μαρτυρείται από το 1818 στον Πλ. Πετρίδη].
