πετεινάρι

Greek Monolingual

το, Ν
1. μικρός πετεινός, κοκοράκι
2. μτφ. άνθρωπος ευερέθιστος και καβγατζής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πετεινός + κατάλ. -άρι (< υποκορ. κατάλ. -άριον), πρβλ. μοσχ-άρι].