ὀνυμάζω
Πάντα ταῦτα ἐπείρασα ἐν τῇ σοφίᾳ: εἶπα Σοφισθήσομαι, καὶ αὐτὴ ἐμακρύνθη ἀπ' ἐμοῦ· κτλ. (Εcclesiastes 7:23f., LXX version) → I tried to give proof in wisdom of all those things; I said, I will be wise, but that wisdom was far from me ...
German (Pape)
[Seite 350] äol. = ὀνομάζω; ὠνύμαξε Κένταυρον, Pind. P. 2, 44; auch med., ὀνυμάξομαι, 7, 6.
English (Slater)
ὀνῠμάζω (impf. ὀνύμαζε v. l.: aor. ὀνύμαξεν, ὠνύμασεν: med. fut. pro act., ὀνυμάξεαι: pass. aor. ὀνύμασθεν.)
1 name κτισσάσθαν λίθινον γόνον· λαοὶ δ' ὀνύμασθεν (O. 9.46) τὸν ὀνύμαζε τράφοισα Κένταυρον (ὀνύμαξε v. l.: v. Fraenkel on Ag. 681) (P. 2.44) ἐπεὶ τίνα πάτραν, τίνα οἶκον ναίων ὀνυμάξεαι ἐπιφανέστερον Ἑλλάδι πυθέσθαι; (Boeckh: ὀνυμάξαι codd.: ὀνυμάξομαι byz. et Σ, ut vid.) (P. 7.6) θησαυρόν, ὃν περίαλλ' ἐτίμασε Λοξίας, Ἰσμήνιον δ ὀνύμαξεν (P. 11.6) ἀλλά νιν εὑροῖσ' ἀνδράσι θνατοῖς ἔχειν, ὠνύμασεν κεφαλᾶν πολλᾶν νόμον (Mommsen: ὠνόμασε（ν)) (P. 12.23)
