πολλαπλούς

Greek Monolingual

-ή, -ούν / πολλαπλοῡς, -ῆ, -οῡν, ΝΜΑ, και πολλαπλός, -ή, -ό, Ν, πολλαπλόος, -όη, -όον, Α
αυτός που σύγκειται ή προκύπτει από πολλά, πολυμερής, πολυσύνθετος («πολλαπλά αντίγραφα»)
νεοελλ.
φρ. α) «πολλαπλή ηχώ»
(ακουστ.) ηχώ που επαναλαμβάνει τον ίδιο ήχο διαδοχικά δύο ή περισσότερες φορές
β) «πολλαπλή μεταβίβαση»
(επικοιν.) η χρησιμοποίηση κοινής τηλεπικοινωνιακής οδού για την πραγματοποίηση πολλών ταυτοχρόνως επικοινωνιών
γ) «πολλαπλή καλλιέργεια» — η διαδοχική ανάπτυξη δύο ή περισσότερων καλλιεργειών, της μιας μετά την άλλη, στον ίδιο αγρό μέσα σε ένα έτος
αρχ.
1. (για ανθρώπους) δόλιος, αυτός που δεν είναι ευθύς και απλός («οὐκ ἔστι διπλοῡς ἀνὴρ παρ' ἡμῑν οὐδὲ πολλαπλοῡς», Πλάτ.)
2. φρ. «πολλαπλοῡν ὄνομα» — πολυσύνθετο όνομα.
επίρρ...
πολλαπλώς / πολλαπλῶς ΝΜ
με πολλούς τρόπους, πολυτρόπως.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. πολλά- του πολύς (βλ. λ. πολύς) + -πλος].