προσφάγι
From LSJ
τῶν δ᾽ ὀρθουμένων σῴζει τὰ πολλὰ σώμαθ᾽ ἡ πειθαρχία → But of those who make it through, following orders is what saves most of their lives (Sophocles, Antigone 675f.)
Greek Monolingual
το / προσφάγιον, ΝΜΑ, και προσφάι Ν
καθετί που τρώγεται με ψωμί ως συμπλήρωμά του (α. «τοῡ προσφαγίου ἡ μέριμνα κι ἡ λεῑψις τοῡ ψωμίου / τάς ἐνθυμήσεις τὰς πολλὰς πολλὰ τὰς περικόπτουν», Πρόδρ.
β. «ὀσπρίου ἤ ἄλλου τινὸς προσφαγίου», Σχόλ. Αριστοφ.)
αρχ.
1. έδεσμα, φαγητό, ιδίως κρέας
2. μτφ. παράνομη μεσιτεία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ- + θ. φαγ- του φαγεῖν + επίθημα -ιον].
