σπογγιά
From LSJ
Εὐφήμει, ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς → Hush, man, most gladly have I escaped this thing you talk of, as if I had run away from a raging and savage beast of a master
English (LSJ)
(also σφογγιά, Ar.Ra.482,487), Ion. σπογγιή, ἡ,= σπόγγος,
A sponge, Ar. ll.cc., Arist.HA616a24, Aret.SD1.10; σπογγιᾶς μαλακώτερον τὸ πρόσωπον Com.Adesp.125; σπογγιᾶς ἔπαινος, said of a toper, Aeschin.2.112. (οἱ Ἀττικοὶ τὴν σπογγίαν σπογγιάν (καλοῦσι) Greg.Cor.p.148 S., cf. Suid.)
German (Pape)
[Seite 922] ἡ, wie σπόγγος, der Schwamm; Ar. Ran. 483. 488; Plut. oft u. a. Sp.; ion. auch σπ ογγίη betont, Schäf. Greg. Cor. p. 148.
French (Bailly abrégé)
ᾶς (ἡ) :
éponge.
Étymologie: σπόγγος.
