πραπίς

French (Bailly abrégé)

ίδος (ἡ) :
d’ord. au pl. αἱ πραπίδες;
I. diaphragme;
II. p. ext.
1 cœur, âme, comme siège de la sensibilité;
2 intelligence ; prudence, sagesse.
Étymologie: DELG pas d’étym.

English (Slater)

πραπίς (-ίδος, -ίδι, -ίδες, -ίδων, -ίδεσσι, -ίσιν, -ίδας.) s. & pl.,
   1 spirit, mind φίλοις ἄνδρα μᾶλλον εὐεργέταν πραπίσιν (O. 2.94) ἐκ θεοῦ δἀνὴρ σοφαῖς ἀνθεῖ πραπίδεσσιν (O. 11.10) χαύνᾳ πραπίδι παλαιμονεῖ κενεά (P. 2.61) ἐπέγνω μὲν Κυράνα δικαιᾶν Δαμοφίλου πραπίδων (P. 4.281) ἀπόλεμον ἀγαγὼν ἐς πραπίδας εὐνομίαν (P. 5.67) ἀλλ' οὔ σφιν ἄμβροτοι τέλεσαν εὐνὰν θεῶν πραπίδες (I. 8.30) ἔνθα ποθ' Ἁρμονίαν φάμα Κάδμον ὑψη[λαῖς] πραπίδες[σι (sc. λαχεῖν, sim.) Δ. 2. 28. στάσιν ἀπὸ πραπίδος ἐπίκοτον ἀνελών fr. 109. 3. κακόφρονά τ' ἄμφανεν πραπίδων καρπόν fr. 211.

Russian (Dvoretsky)

πρᾰπίς: ίδος (ῐδ) ἡ (преимущ. pl.; dat. pl. πραπίσι - эп. πραπίδεσσι)
1) грудобрюшная преграда: βάλε ἧπαρ ὑπὸ πραπίδων Hom. он поразил его в печень под (самой) грудобрюшной преградой;
2) перен. сердце, душа: οἱ ἀπὸ πραπίδων ἦλθ᾽ ἵμερος Hom. отошло у него желание от сердца, т. е. пропала охота; ἀρηρὼς πραπίδεσσι Hes. пришедшийся (кому-л.) по душе;
3) ум, разум (περισσῶν φωτῶν Eur.): μανείσᾳ πραπίδι Eur. с помраченным умом; ὅγε ταῦτ᾽ ἐπονεῖτο ἰδυίῃσι πραπίδεσσιν Hom. он (Гефест) изготовлял это с помощью (своего) искусного ума.