ἀνάγυρος
γραμματική ἐστιν ἐμπειρία τῶν παρὰ ποιηταῖς τε καὶ συγγραφεῦσιν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ λεγομένων → grammar is a practical knowledge of the usage of poets and writers of prose
English (LSJ)
ὁ,
A Anagyris foetida, stinking bean-trefoil, Ar.Lys.68:— also ἀνάγυρις, ιος (-εως Gal.16.143), ἡ, Dsc.3.150: prov., μὴ κινεῖν τὸν ἀ. 'let sleeping dogs lie', Lib.Ep.78; ὁ ἀ. κεκινῆσθαι δοκεῖ 'the fat is in the fire', Ar. l. c., cf. Sch. ad loc.—From it the Att. deme Ἀναγυρ-οῦς took its name, Adv. Ἀναγυρ-ουντόθεν from Anagyrus, Ar.Lys. 67 (also Ἀναγυροῦντάδε to A., Ἀναγυροῦντι
A at A., St.Byz.); Adj. Ἀναγυρ-άσιος, ὁ, man of this deme, Ar.Fr.6D., Pl.Thg.127e, etc. [ῡ, Ar.Fr.6D.]
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
anagyre (anagyris foetida), arbrisseau d’une odeur désagréable.
Étymologie: DELG étym. inconnue.
Spanish (DGE)
(ἀνάγῡρος) -ου, ὁ bot. anagíride, altramuz hediondo, Anagyris foetida L., Eup.96.156Au., ὁ γοῦν Ἀνάγυρός μοι κεκινῆσθαι δοκεῖ (la planta despide entonces su hedor; hay tb. alusión al demo ático Ἀναγυροῦς) Ar.Lys.68
•tb. alude al refrán μὴ κινεῖν τὸν ἀ. Lib.Ep.80, cf. Plin.HN 27.30, Dsc.3.150.
Greek Monolingual
(I)
-η, -ο
αυτός που κάνει γύρους, λοξός, ελικοειδής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ανα- + γύρος.
ΠΑΡ. αναγυρίδα].———————— (II)
ἀνάγυρος, ο (Α)
η Ανάγυρις.
Russian (Dvoretsky)
ἀνάγῡρος: ὁ и ἡ тж. ἀνάγυρις ἡ анагирис (зловонный кустарник Anagyris foetlda из семейства мотыльковых) Arph.
