θριαί
ᾗ μήτε χλαῖνα μήτε σισύρα συμφέρει → content neither with cloak nor rug, be never satisfied, can't get no satisfaction, be hard to please
English (LSJ)
ῶν, αἱ,
A pebbles used in divination, Philoch.196, Call.Ap.45, cf. Sch. ad loc., EM455.34. II personified as nymphs of Parnassus, Philoch. l.c., Sch.Call.l.c., dub. cj. in h.Merc.552.
German (Pape)
[Seite 1218] αἱ, nach VLL. Nymphen, Ammen des Apollo, die eine besondere Art des Weissagens aus Steinchen erfanden; welche Steinchen oder die Weissagungen aus denselben bei Call. H. Apoll. 45 neben μάντιες auch θριαί heißen, Schol. μαντικαὶ ψῆφοι. Vgl. Zenob. 5, 75 u. Lob. Aglaopham. II p. 814 f.
Greek Monolingual
θριαί, αἱ (Α)
1. οι νύμφες του Παρνασσού, τροφοί του Απόλλωνος
2. οι ψήφοι, τα χαλικάκια με τα οποία γινόταν η μαντεία.
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Η λ. συνδέθηκε από τους αρχαίους με τα θρίαμβος, το αριθμητ. τρεις και, τέλος, με το θρία «φύλλα συκιάς».
ΠΑΡ. αρχ. θριάζω.
Frisk Etymological English
(θρῖαι)
Grammatical information: f. pl.
Meaning: Nymphs on the Parnassos, who fed Apollon; also name of pebbles, that served as lots of an oracle (Philoch. 196, Call. Ap. 45; uncertain conj. h. Merc. 552). See the texts in P. Amandry, Mantique apollinienne à Delphes 27-29.
Compounds: θριοβόλοι pl. who threw the θ. (Epic. ap. St. Byz. s. Θρῖα, Suid.).
Derivatives: θριάζειν ἐνθουσιᾶν, ἐνθουσιάζειν H. from S. (Fr. 466) and E. (Fr. 478) with θρίασις (Suid.); also θριᾶσθαι μαντεύεσθαι (AB 265).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Origin unknown. Acc. to v. Wilamowitz Glaube 1, 379ff. originally identical with θρῖα leaves of the fig(?). S. Amandry, l.c. 62 w. n. 1, 133, Fur. 191 (uncertain); I see little reason to connect θριαμβος.
