redimiculum
Πενία δ' ἄτιμον καὶ τὸν εὐγενῆ ποιεῖ → Pauper inhonorus, genere sit clarus licet → Die Armut nimmt selbst dem, der edel ist, die Ehr'
Latin > English (Lewis & Short)
rĕdĭmīcŭlum: i (collat. form rĕdĭ-mīcŭla, ae, f., late Lat., Fulg. Serm. 5), n. redimio,
I a band.
I Lit.
1 A fillet, necklace, chaplet, frontlet, etc., Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76: habent redimicula mitrae, Verg. A. 9, 616; Ov. M. 10, 265; id. F. 4, 135: qui longa domi redimicula sumunt frontibus, Juv. 2, 84 al.; cf. Fest. p. 273 Müll.: redimicula sunt quibus mitra adligatur, Isid. Orig. 19, 31, 5.—
2 A girdle: redimiculum est, quod succinctorium sive bracile nominamus, quod descendens per cervicem et a lateribus colli divisum utrarumque alarum sinus ambit atque hinc inde succingit, etc. Hunc vulgo brachilem quasi brachialem dicunt, quamvis nunc non bracchiorum sed renum sit cingulum, Isid. Orig. 19, 33, 5.— *
II Trop., a bond, fetter, Plaut. Truc. 2, 4, 41.
Latin > French (Gaffiot 2016)
rĕdĭmīcŭlum,¹³ ī, n. (redimio), bandeau de front, cordon, bandelette, bande, ruban : Cic. Verr. 2, 3, 76 ; Virg. En. 9, 616 ; Juv. 2, 84 || ceinture : Isid. Orig. 19, 33, 5 || [fig.] lien : Pl. Truc. 395.
Latin > German (Georges)
redimīculum, ī, n. (redimio), I) das Band, das Stirnband, -kettchen, das Halsband, die Halskette, Cic. Verr. 3, 76. Ov. met. 10, 265. Iuven. 2, 84. – bildl., das Bindemittel, das Band, Plaut. truc. 395 Sch. – II) der Schurz, Cassian. coen. inst. 1, 6.
Latin > English
redimiculum redimiculi N N :: female headband
