θραῦσις

English (LSJ)

εως, ἡ, (θραύω)

   A comminution, opp. κάταξις, Arist.Mete. 386a13, 390b7, Placit.3.3.7, Sor.Fract.12.    II slaughter, LXX 2 Ki. 17.9; destruction by plague, ib.24.15, Nu.16.48.    III falling off of hair in patches, Gal.19.430.    IV = ὀργή, πληγή, σφῦρα ἡ τοὺς βώλους θραύουσα, Hsch.

German (Pape)

[Seite 1217] ἡ, das Zerbrechen, Plut. plac. phil. 3, 3.

Greek (Liddell-Scott)

θραῦσις: -εως, ἡ, (θραύω) τὸ θραύειν, τσάκισμα, Ἀριστ. Μετεωρ. 4. 9, 9., 12, 8, Πλούτ. 2. 893D.

French (Bailly abrégé)

εως (ἡ) :
action de briser.
Étymologie: θραύω.

Russian (Dvoretsky)

θραῦσις: εως ἡ ломание, разбивание Arst., Plut.