ἄδεκτος

English (LSJ)

ον, (δέχομαι)

   A not receptive, Thphr.Metaph.9: c. gen., not capable of, τῆς εὐδαιμονίας Hippod.ap Stob.4.39.26; τοῦ μοιχεύειν Phld. D.3Fr.78; μεταβολῆς Plu.2.1025c, cf. Plot.3.6.13, Herm. ap. Stob. 3.11.31, Procl.in Prm.p.842 S., etc.    II Pass., incomprehensible, dub. l. in Ph.1.486.    2 unacceptable, δῶρα Zos.1.58.

German (Pape)

[Seite 32] nicht annehmend, unempfänglich, κακοῦ, für, Plut. plac. phil. 1, 7.

Greek (Liddell-Scott)

ἄδεκτος: -ον, (δέχομαι) ὁ μὴ δεκτός, ἀπίστευτος, διαφ. γραφὴ ἐν τοῖς Ἑβδ. (Μακκαβ. Γ΄. δ΄, 2.) ΙΙ. ἐνεργ., ὁ μὴ ἐπιδεχόμενός τι ..., τῆς εὐδαιμονίας, Ἱππόδ. παρὰ Στοβαίῳ 553, 19· κακοῦ, Πλούτ. 2. 881Β.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui ne peut recevoir, incapable de, gén..
Étymologie: ἀ, δέχομαι.

Spanish (DGE)

-ον
I 1que no admite, que no recibe Thphr.Metaph.5b.18
•c. gen. que no admite, incapaz τοῦ μοιχε[ύ] ειν Phld.D.3.fr.78.2, τᾶς εὐδαιμονίας Hippod.94.10, μεταβολῆς Plu.2.1025b, τῶν ὄντων Plot.3.6.13
•subst. τὸ ἀ. τῆς καταφάσεως lo inaceptable de la aseveración Procl.in Prm.1074.
2 insensible κακοῦ Plu.2.881b, cf. Plot.1.1.2.
3 incorruptible ἁ γὰρ ἄδεκ[τος] Μοῖρα SEG 28.995.5 (heleníst.) en Bull.Epigr.1988.58.
II 1que no puede ser admitido (δῶρα) Zos.1.58
•crist. de personas excomulgado Basil.M.32.805B.
2 incomprensible Ph.1.486.

Russian (Dvoretsky)

ἄδεκτος: не принимающий в себя, невосприимчивый (κακοῦ Plut.): οὐκ ἄ. μεταβολῆς Plut. доступный изменениям, могущий изменяться.