μονάδην

English (LSJ)

Adv., (μόνος)

   A solitary-wise, only, A.D.Adv.198.4, EM 367.9.

German (Pape)

[Seite 201] einzeln, allein, Apoll. de adv. p. 611.

Greek (Liddell-Scott)

μονάδην: Ἐπίρρ. = μοναδιστί, ἐκ τοῦ μόνος, ὡς τὸ λογάδην ἐκ τοῦ λόγος, καὶ τὸ σποράδην ἐκ τοῦ σπόρος, Α. Β. 611. 25.

French (Bailly abrégé)

adv.
isolément, en particulier.
Étymologie: μόνος, -δην.

Greek Monolingual

μονάδην (Α)
επίρρ. ξεχωριστά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μόνος + επιρρμ. κατάλ -άδην (πρβλ. τροχ-άδην)].