δεκτέος

English (LSJ)

α, ον, (δέχομαι)    A to be received, Luc.Herm.74.    II δεκτέον, one must take or understand, Str.10.2.22, Sch.Th.Oxy. 853 vii 9.

Greek (Liddell-Scott)

δεκτέος: -α, -ον, ῥημ. ἐπίθ. τοῦ δέχομαι, ὃν πρέπει νὰ δεχθῇ τις, Λουκ. Ἑρμοτ. 74. ΙΙ. δεκτέον, πρέπει τις νὰ λάβῃ ἢ ἐννοήσῃ, Στράβ. 460.

French (Bailly abrégé)

α, ον :
qu’on peut ou qu’il faut recevoir.
Étymologie: adj. verb. de δέχομαι.

Spanish (DGE)

-α, -ον
que puede ser aceptado, aceptable, ἀρχή Luc.Herm.74, δεκτέα γὰρ ταῦτα τῷ Θεῷ Ath.Al.M.26.1249B.

Greek Monotonic

δεκτέος: -α, -ον, ρημ. επιθ. του δέχομαι, αυτός που πρέπει να γίνει δεκτός, αποδεκτός, σε Λουκ.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

δεκτέος -α -ον, adj. verb. van δέχομαι, die aangenomen moet worden.

Russian (Dvoretsky)

δεκτέος: adj. verb. к δέχομαι.

Middle Liddell

verb. adj. of δέχομαι
to be received, Luc.