ἐκλωβάομαι
From LSJ
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
Pass., A sustain grievous injuries, ἅγωγ' ὑπ' αὐτῶν ἐξελωβήθην S.Ph.330.
Greek (Liddell-Scott)
ἐκλωβάομαι: παθ. ὑφίσταμαι βαρείας βλάβας, ἅγωγ’ ὑπ’ αὐτῶν ἐξελωβήθην Σοφ. Φ. 330.
French (Bailly abrégé)
-ῶμαι;
ao. ἐξελωβήθην;
recevoir une injure grave.
Étymologie: ἐκ, λωβάομαι.
Greek Monotonic
ἐκλωβάομαι: αόρ. αʹ ἐξελωβήθην — Παθ., υφίσταμαι βαριές βλάβες, υβρίζομαι, προσβάλλομαι, σε Σοφ.
Russian (Dvoretsky)
ἐκλωβάομαι: быть оскорбляемым (ἐξελωβήθην ὑπ᾽ αὐτῶν Soph.).
