Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

ὀξυόδους

From LSJ
Revision as of 00:10, 13 December 2020 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "<span class="sense"><p>" to "<span class="sense">")

Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height

Diodorus Siculus, 4.61.7
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ὀξῠόδους Medium diacritics: ὀξυόδους Low diacritics: οξυόδους Capitals: ΟΞΥΟΔΟΥΣ
Transliteration A: oxyódous Transliteration B: oxyodous Transliteration C: oksyodous Beta Code: o)cuo/dous

English (LSJ)

όδοντος, ὁ, ἡ,    A with sharp teeth; in Nonn.D.40.484, with a neut.Subst. ὀξῠ-όεις, εσσα, εν, (ὀξύη) with beechen shaft, beechen, ἔγχεα ὀξυόεντα Il.5.568, cf. 50, etc.; δουρὶ μετάλμενος ὀξυόεντι 14.443, cf. Eust.1951.2, Hsch.: the deriv. from ὀξύς is less probable.

German (Pape)

[Seite 353] οντος, scharf-, spitzzähnig, Nonn. D. 40, 484; B. A. 442, Erkl. von ἀργιόδους, wie Tzetz. in Lycophr. 34.

Greek (Liddell-Scott)

ὀξυόδους: -οντος, ὁ, ἡ, ὁ ἔχων ὀδόντας ὀξεῖς· παρὰ Νόνν. ἐν Διον. 40. 484, μετ’ οὐδετ. οὐσιαστ., πρβλ. Λοβ. Παραλ. 248.

Greek Monolingual

ὀξυόδους, ό, ἡ (ΑΜ)
αυτός που έχει αιχμηρά, κοφτερά δόντια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < οξυ- + ὀδούς, ὀδόντος (πρβλ. πυκν-όδους)].