ἀρχέγονος
Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these
English (LSJ)
ον, A original, primal, τὸ ἀ. ὑγρόν Corn.ND17, cf. Nonn. D.24.48, al.; οὐσία Gal.5.418: Comp. -ώτερος Ph.2.472: Sup., Id.1.237. II (perh. parox. ἀρχεγόνος) first author or origin, ἡ φύσις πάσης τέχνης ἀρχέγονόν ἐστ' Damox.2.8, cf. D.S.1.88; τῶν ὅλων Procl.Inst.152; Ὠκεανὸς ἀ. πάντων Corn.ND8.
German (Pape)
[Seite 364] ὁ, der Stammvater des Geschlechts; übh. Urheber, Anfänger; auch adj., ἡ φύσις ἀρχέγονον πάσης τέχνης Damox. bei Ath. III, 102 a; vgl. D. Sic. 1, 88; compar. ἀρχεγονώτερος Themist.
Greek (Liddell-Scott)
ἀρχέγονος: -ον, ὁ πρῶτος γένους ἢ γενεᾶς τινος, ἀρχαῖος, παλαιός, πρωτόγονος, Ἀριστ. Φυτ. 1. 3, 14, συχν. παρὰ Νόνν. ΙΙ. ἡ πρώτη αἰτία ἢ ἀρχή, ἡ φύσις πάσης τέχνης ἀρχέγονόν ἐστ’ Δαμόξενος ἐν «Συντρόφοις» 1. 8., (ἴσως ἐνταῦθα ἔπρεπεν ἡ λέξις νὰ παροξύνηται): πρβλ. Διόδ. 1. 88.
Spanish (DGE)
-ον
I de elementos y conceptos fil. originario αἰτία Arist.Mu.399a26 (cj.), ἀρχεγονώτατον ὄν Ph.1.237, τὸ ὂν ... μονάδος ἀρχεγονώτερον Ph.2.472, etc., τὸ ὑγρόν Corn.ND 17, τὸ πῦρ Clem.Al.Prot.4.64, φύσις Ael.Fr.243
•de pers. y personif. originario, engendrado en el principio, venerable Θέμις IP 324.17 (II d.C.), Διόνυσος Nonn.D.24.48, Ὠκεανός Pamprepius 3.95, Χάος PMag.4.1459, cf. ἀρχέγονον βλάστημα Θεοῦ ref. a Cristo AP 1.119.28, pero εἰκόνας ἀρχεγόνων ... μερόπων imágenes de hombres de tiempos pasados, AP 7.563 (Paul.Sil.)
•simpl. antiguo (ἡ ἀριθμητική) ἀρχεγονωτέρα καὶ μήτηρ αὐτῶν Theol.Ar.17, κῆρυξ ἀρχεγόνου βαπτίσματος Nonn.Par.Eu.Io.1.6, cf. γῆν καὶ ὕδωρ καὶ ἔτι τὰ τούτων ἀρχεγονώτερα Them.Or.13.162a.
II subst.
1 τὸ ἀ. arquetipo c. gen. τῶν ἁπάντων ἐθνῶν ἀρχέγονα γενέσθαι D.S.1.8 (= Democr.B 5 ?), ἡ φύσις πάσης τέχνης ἀρχέγονόν ἐστ' Damox.2.8, ἀρχέγονον τῆς τῶν ζῴων φύσεως D.S.1.88, τὸν Ὠκεανὸν ἔφασαν ἀρχέγονον εἶναι πάντων Corn.ND 8, Ὅμηρον ... ἀρχέγονον τῶν ... Πλάτωνος λόγων Them.Or.20.236b, (ἡ ἀπειρία) ἡ τῶν ὅλων ἀ. Procl.Inst.152.
2 subst. ὁ ἀ. viejo νέοισι καὶ ἀρχεγόνοισιν ἐρίζων Nonn.D.25.27.
Greek Monolingual
-η, -ο (AM ἀρχέγονος, -ον)
1. ο παλαιός, ο αρχαίος, ο πρώτος του γένους
2. ο πρωταρχικός
νεοελλ.
ο πρωτόγονος ή ο καθυστερημένος.
Russian (Dvoretsky)
ἀρχέγονος:
1) первоначальный, первичный (χυμὸς ἐν δένδροις Arst.);
2) служащий первоисточником (τῆς τῶν ζῴων φύσεως Diod.).
