πετεηνός
From LSJ
ὡς μήτε τὰ γενόμενα ἐξ ἀνθρώπων τῷ χρόνῳ ἐξίτηλα γένηται → in order that so the memory of the past may not be blotted out from among men by time
English (LSJ)
v. πετεινός.
German (Pape)
[Seite 605] ep. gedehnt statt πετηνός, w. m. s.
Greek (Liddell-Scott)
πετεηνός: -ή, -όν, Ἐπικ. τύπος τοῦ πετεινός, πετηνός.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
1 qui peut voler : τὰ πετεηνά IL les volatiles, les oiseaux;
2 qui est déjà en état de voler.
Étymologie: πέτομαι.
English (Autenrieth)
(πέτομαι): flying, winged, fledged, Od. 16.218; as subst., πετεηνά, flying things, birds.
Greek Monolingual
-ή, -όν, Α
βλ. πετεινός.
Greek Monotonic
πετεηνός: -ή, -όν, Επικ. αντί πετεινός.
Russian (Dvoretsky)
πετεηνός: крылатый, пернатый (ὄρνιθες Hom.; γῦπες Eur.).
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
πετεηνός -ή -όν poët. voor πετεινός.
