γελόω

English (LSJ)

v. sub γελάω.

French (Bailly abrégé)

ind. épq. de γελάω.

English (Autenrieth)

part. γελόωντες, γελώοντες, ipf. 3 pl. γελώων, aor. (ἐ）γέλα(ς）σεν, 3 pl. γέλα(ς）σαν, part. γελά(ς）σᾶς: laugh, ἡδύ, ‘heartily;’ ἁπαλόν, ἀχρεῖον, δακρυόεν, χείλεσιν, only ‘with the lips,’ i. e. not from the heart, Il. 15.101; fig., γέλασσε δὲ πᾶσα περὶ χθὼν | χαλκοῦ ὑπὸ στεροπῆς, Il. 19.362; ἐμὸν δ' ἐγέλασσε φίλον κῆρ, ‘laughed within me,’ Od. 9.413. ;;: see γελάω.

Russian (Dvoretsky)

γελόω: эп. = γελάω.