βωνίτης

English (LSJ)

ου, Dor. -τας, ὁ, -βουκόλος, Call.Fr.157, Choerob.in An.Ox.1.184, Hsch.; but βουνιτῇσι· τοῖς βουκόλοις, Suid.

German (Pape)

[Seite 469] = βούτης, Callim. frg. 157, l. d.

Greek (Liddell-Scott)

βωνίτης: Δωρ. άντὶ βουνίτης.

Spanish (DGE)

v. βουνίτης.

Frisk Etymological English

See also: s. βουνός

Frisk Etymology German

βωνίτης: -τας
{bōnítēs}
Grammar: m.
Meaning: βουκόλος (Kall., H., Suid.).
Etymology: Eig. dor. für βουνίτης (von βουνός, s. d.; vgl. βωνίτας· τοὺς ἐν ἀγρῳ̃ H.) mit volksetymologischem Anschluß an βοῦς, βῶς. Redard Les noms grecs en -της 39. — Nicht mit Baunack Phil. 70, 367 = *βωϝίτας.
Page 1,279-280