μεγαλότεχνος
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
ὁ, engineer, Arist.Mu.398b14 (s.v.l.); τὸ μ., = ὕψος, the sublime, D.H. Isoc.3.
German (Pape)
[Seite 107] von großer Kunst, Arist. mund. 6; τὸ μεγαλότεχνον καὶ ἀξιωματικόν, das Große in der Kunst, Dion. Hal. iud. Isocr. 3.
Greek (Liddell-Scott)
μεγᾰλότεχνος: -ον, μέγας τὴν τέχνην, κατέχων καλῶς τὴν ἑαυτοῦ τέχνην, Ἀριστ. π. Κόσμου 6, 14· ― τὸ μ. = ὕψος, τὸ ἔξοχον, Διον. Ἁλ. π. Ἱσοκρ. 3.
Greek Monolingual
μεγαλότεχνος, -ον (Α)
1. αυτός που μεγαλουργεί στην τέχνη
2. το ουδ. ως ουσ. τὸ μεγαλότεχνον
το υψηλό ύφος του λόγου.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μεγαλ(ο)- + τέχνη (πρβλ. υψηλό-τεχνος)].
Russian (Dvoretsky)
μεγᾰλότεχνος: весьма искусный Arst.
