δουρικλυτός
Ἀνὴρ δίκαιός ἐστιν οὐχ ὁ μὴ ἀδικῶν, ἀλλ' ὅστις ἀδικεῖν δυνάμενος μὴ βούλεται → Non iustus omnis abstinens iniuriae est, sed qui nocere quum potest, tunc abstinet → Gerecht ist nicht schon der Mann, der kein Unrecht tut, sondern wer Unrecht tuen könnte, doch nicht will
English (LSJ)
ον, = δουρικλειτός (famed for the spear), Il. 2.645, Od. 15.544, Archil. 3 ; dat. pl. δουρικλύτοις (sic) A. Pers. 85 (lyr.).
Spanish (DGE)
(δουρῐκλῠτός) -όν
famoso por su lanza epít. de héroes homéricos Il.2.645, Od.15.544, etc., δεσπόται Εὐβοίης δουρικλυτοί Archil.9.5, de los griegos δουρικλυτοῖς ἀνδράσι A.Pers.85, de Euforbo αἰζηοῦ ποθέων δουρικλυτοῦ Orph.L.439, paród. del pez ἔλλοψ Matro SHell.534.69.
German (Pape)
[Seite 663] speerberühmt; bei Homer öfters von Kriegshelden, z. B. Iliad. 11, 401 Odyss. 15, 544; Apoll. Lex. Hom. p. 60, 1 Δουρικλυτός, ἀπὸ μέρους, κατὰ τὰς μάχας κλυτός; man könnte auch daran denken, getrennt δουρὶ κλυτός zu schreiben, s. Scholl. Herodian. Iliad. 10, 109; vgl. noch δουρικλειτός; – Archil. frg. 50; ἄνδρες Aesch. Pers. 85. wo δουρικλύτοις ἀνδράσι accentuirt wird; vgl. Buttm. Lexil. II p. 254.
French (Bailly abrégé)
οῦ;
c. δουρικλειτός.
Étymologie: δόρυ, κλυτός.
Russian (Dvoretsky)
δουρικλῠτός: Hom., Archilochus ap. Plut. и δουρίκλυτος Aesch. = δουρικλειτός.
