νυστακτής
From LSJ
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
οῦ, ὁ, drowsy, ὕπνος Ar.V. 12, Alciphr.3.46.
French (Bailly abrégé)
οῦ;
adj. m.
qui penche ou fait pencher la tête.
Étymologie: νυστάζω.
Greek (Liddell-Scott)
νυστακτής: -οῦ, ὁ, ὁ ποιῶν τινα νὰ κλίνῃ κάτω τὴν κεφαλήν, νυστακτὴς ὕπνος Ἀριστοφ. Σφ. 12, Ἀλκίφρ. 3, 46.
Greek Monolingual
νυστακτής, ὁ (Α) νυστάζω
(για τον ύπνο) αυτός που αναγκάζει κάποιον να κλίνει το κεφάλι προς τα κάτω.
Greek Monotonic
νυστακτής: -οῦ, ὁ, αυτός που κάνει κάποιον να κλίνει προς τα κάτω το κεφάλι του, σε Αριστοφ.
Russian (Dvoretsky)
νυστακτής: οῦ adj. m качающий, заставляющий клевать носом (ὕπνος Arph.).
