στειλειή
Πρὸς υἱὸν ὀργὴν οὐκ ἔχει χρηστὸς πατήρ → Boni parentis ira nulla in filium → Ein guter Vater zürnt nicht gegen seinen Sohn
English (LSJ)
v. στελεά.
French (Bailly abrégé)
ῆς (ἡ) :
ion. et épq.
trou où s'adapte le manche d'une cognée.
Étymologie: DELG v. στελεά.
Greek (Liddell-Scott)
στειλειή: ἡ, Ἰων. λέξις δηλοῦσα τὴν ὀπὴν τοῦ πελέκεως, εἰς ἣν εἰσέρχεται τὸ ξύλον, τὸ στειλεὸν («στειλιάρι»), Ὀδ. Φ. 422, Νικ. Θηρ. 387· στελεὴ παρ’ Ἀπολλ. Ροδ. Δ. 957· Ἀττ. στειλεὰ (ἑτέρα γραφ. στειλέα παρ’ Ἡσυχ.), παρ’ Ἀντιφάν. ἐν «Κιθαρῳδῷ» 4, ἴδε Αἰν. Τακτ. 18.
English (Autenrieth)
(στέλλω): hole in an axhead for the helve, Od. 21.422†.
Greek Monolingual
ἡ, Α
βλ. στελεά.
Greek Monotonic
στειλειή: ἡ, τρύπα που γίνεται για να περαστεί η λαβή, το στειλιάρι ενός τσεκουριού, σε Ομήρ. Οδ. (άγν. προέλ.).
Russian (Dvoretsky)
στειλειή: ἡ отверстие в топоре (для топорища) Hom.
Frisk Etymological English
See also: s. στελεά.
Middle Liddell
στειλειή, ἡ,
the hole for the handle of an axe, Od. [deriv. uncertain]
Frisk Etymology German
στειλειή: {steileiḗ}
See also: s. στελεά.
Page 2,783
