ὀρέσσαυλος

English (LSJ)

ον, = ὀρείαυλος, APl.4.233 (Theaet.), Coluth.107.

German (Pape)

[Seite 373] = ὀρείαυλος; χίμαιρα, Coluth. 107; Ἠχώ, Theaet. Schol. 3 (Plan. 233); δίφρος, Nonn. D. 11, 63, öfter.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 qui habite les montagnes;
2 qui se trouve sur les montagnes.
Étymologie: ὄρος, αὐλή.

Greek (Liddell-Scott)

ὀρέσσαυλος: -ον, = ὀρείαυλος, Ἀνθολ. Πλαν. 233, Κόλουθ. 107.

Greek Monolingual

ὀρέσσαυλος, -ον (Α)
βλ. ὀρείαυλος.

Greek Monotonic

ὀρέσσαυλος: -ον (αὐλή), αυτός που κατοικεί στα βουνά, σε Ανθ.

Middle Liddell

ὀρέσσ-αυλος, ον, [αὐλη]
mountain-dwelling, Anth.