Συβαριτικός
ῥᾷον ὀμνύναι κἀπιορκεῖν ἢ ὁτιοῦν → they thought less of swearing and perjuring themselves than of anything else in the world
English (LSJ)
ή, όν, of Sybaris: λόγοι Σ., a class of fables among the Greeks, Ar.V.1259, ubi v. Sch. and cf. Mnesim.6, Ael. VH14.20. Adv. -κῶς Malch.p.397 D.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
de Sybarite.
Étymologie: Συβαρίτης.
Russian (Dvoretsky)
Σῠβᾰρῑτικός: сибаритский (λόγος Arph.).
Greek (Liddell-Scott)
Σῠβᾰρῑτικός: -ή, -όν, ὁ ἀνήκων εἰς τὴν Σύβαριν· λόγοι Σ., τάξις τις μύθων παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, Ἀριστοφ. Σφ. 1529, ἔνθα ἴδε Σχόλ., Αἰλ. Ποικ. Ἱστ. 14, 20. Ἐπίρρ. -κῶς, παρὰ Σουΐδ. ἐν λ. ἄδην.
Greek Monotonic
Σῠβᾰρῑτικός: -ή, -όν, αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην πόλη Σύβαρι· λόγοι Συβαριτικοί, κατηγορία μύθων που ήταν διαδεδομένοι στους Έλληνες, σε Αριστοφ.
Middle Liddell
Σῠβᾰρῑτικός, ή, όν
of Sybaris: λόγοι Σ. a class of fables among the Greeks, Ar.
