μαπέειν
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
Epic aor.2 inf. of μάρπτω.
French (Bailly abrégé)
inf. ao.2 épq. de μάρπτω.
Étymologie: DELG croisement avec μάψ.
Russian (Dvoretsky)
μαπέειν: эп. Hes. inf. aor. 2 к μάρπτω.
Greek (Liddell-Scott)
μαπέειν: Ἐπικ. ἀπαρ. ἀόρ. β΄ τοῦ μάρπτω, ἱέμεναι μαπέειν Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 231.
Greek Monotonic
μᾰπέειν: Επικ. απαρ. αόρ. βʹ του μάρπτω.
Frisk Etymological English
Grammatical information: Aor.
Meaning: take, grip (Hes. Sc. 231, 304) aor. with reduplicated opt. μεμάποιεν (ib. 252; v.l. μεμάρποιεν).
Derivatives: Besides *ἐμ-μαπεῖν in ἐμμαπέως immediately, quick (s. v.).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Semantically agreeing with μάρπτω (μέμαρπεν, -ώς ibd. 245, Op. 204) it can formally hardly be connected with it (cf. Schwyzer 747 n. 7; diff. Wackernagel Gött. Nachr. 1914, 113 n. 1 = Kl. Schr. 2, 1170). For other attempts (to μάρη, ἐμπάζομαι) s. Bq.
Frisk Etymology German
μαπέειν: {mapéein}
Forms: Aor.; mit redupliziertem Opt. μεμάποιεν (ebd. 252; v.l. μεμάρποιεν).
Grammar: v.
Meaning: packen, fest greifen (Hes. Sc. 231, 304)
Derivative: Daneben *ἐμμαπεῖν in ἐμμαπέως sofort, rasch (s. d.).
Etymology: Semantisch mit μάρπτω zusammenfallend (μέμαρπεν, -ώς ebd. 245, Op. 204) läßt es sich formal damit schwer vereinigen (Kreuzung mit ἐμμαπέως, μάψ? Schwyzer 747 A. 7; anders Wackernagel Gött. Nachr. 1914, 113 A. 1 = Kl. Schr. 2, 1170). Über andere Versuche (zu μάρη, ἐμπάζομαι) s. Bq.
Page 2,173
German (Pape)
aor.2 zu μάρπτω.