τριττύα
μή, φίλα ψυχά, βίον ἀθάνατον σπεῦδε, τὰν δ' ἔμπρακτον ἄντλει μαχανάν → Oh! my soul do not aspire to eternal life, but exhaust the limits of the possible. | Do not yearn, O my soul, for immortal life! Use to the utmost the skill that is yours. | Do not, my soul, strive for the life of the immortals, but exhaust the practical means at your disposal.
English (LSJ)
[ῠ], ἡ, = τριττύς 11, Epich.187 (acc. to Eust., but he prob. wrote τρίκτοια like Sophr. infr.), Ister 34; acc. pl. τριττύας χρυσόκερως Porph.Abst.2.60; also τρικτεύα or τρίκτευα, IG22.1126.34 (Amphict. Delph., iv B. C.); τρίττοια βόαρχος χρυσόκερως ib.12.76.37, 845.6, cf. Theognost.Can.103; τρίττοα, IG12.5.5 (Eleusis, v B. C.); τρικτοι (sic cod. A Ath.) ἀλεξιφαρμάκων Sophr.3 (perhaps τρίκτοι' ἀλ. rather than τρικτὺς ἀλ. as Schweigh., Kaibel): Hsch. also cites τρίκτειρα ( = θυσία Ἐνυαλίῳ, θύεται δὲ πάντα τρία καὶ ἔνορχα).
Greek (Liddell-Scott)
τριττύᾱ: ἡ, = τριττὴς ΙΙ, «τριττύα λέγεται παρὰ τοῖς παλαιοῖς θυσία ἐκ τριῶν ζῴων, οἷον δύο μήλων καὶ βοὸς ὡς Ἐπίχαρμος· ἢ βοός, αἰγὸς καὶ προβάτου· ἢ κάπρου, κριοῦ καὶ ταύρου» Φιλήμονος Λεξικ. Τεχνολογ. σελ. 168 Osann., πρβλ. Ἴστρον 34· οὕτω καὶ τρικτεύα (πιθανῶς ἡμαρτημένως ἀντὶ τρικτύα), Συλλ. Ἐπιγρ. 1688. 34, ἴδε Böckh σ. 811· καὶ ὁ Achrens εἰς Σώφρονα (Ἀποσπ. 33) διορθοῖ τρικτύα ἀντὶ τρίκτοι· ὁ Ἡσύχ. μνημονεύει καὶ τρίκτειρα, (τρικτεῖρα Schm.)· «θυσία Ἐνυαλίῳ· θύεται δὲ πάντα τρία καὶ ἔνορχα».
Greek Monolingual
και τρικτύα και τρίκτοια και τρίττοια και τρίκτευα και τρικτεύα και τρίττοα και τρίκτειρα, ἡ, Α
θυσία τριών ζώων.
[ΕΤΥΜΟΛ. < τριττύς / τρικτύς, κατά τα θηλ. σε -α (πρβλ. ὄστρυς: ὀστρύα). Οι τ. τρίττοια / τρίκτοια και τρίττοα είναι πιθανότατα δ. γρφ. της λ., ενώ κατ' άλλη άποψη, πιο αβέβαιη, πρόκειται για αναλογικούς σχηματισμούς κατά τα επίθ. σε -οιος (πρβλ. όμ-οιος). Δυσερμήνευτοι, τέλος, παραμένουν τόσο ο τ. που παραδίδει ο Ησύχ. τρίκτειρα, όσο και ο τ. τρίκτευα ή τρικτεύα που μαρτυρείται στη φρ. θύεν... τρικτεύαν κηΰα (βλ. λ. κήυος)].
German (Pape)
ἡ, = τριττύς; nach Eust. zu Od. 11.131 und Philemon. lex. οἱ παλαιοὶ ἔλεγον τὴν ἐκ τριῶν ζώων θυσίαν οἷον δύο μήλων καὶ βοός, ἢ βοὸς καὶ αἰγὸς καὶ προβάτου usw., vgl. Nitzsch Anm. III p. 207f.
