οἰστρήεις
From LSJ
τά δέ ἄνευ συμπλοκῆς, οἷον ἄνθρωπος, βοῦς, τρέχει, νικᾷ → and the simple forms of speech, for example: 'man', 'ox', 'runs', 'wins'
English (LSJ)
οἰστρήεσσα, οἰστρήεν,
A stinging to madness, Opp.C.2.423, Nonn. D. 5.328.
II Pass., stung to madness, ib.21.188, al.
Greek (Liddell-Scott)
οἰστρήεις: εσσα, εν, ὁ εἰς μανίαν κεντηθείς, Ὀππ. Κυν. 2. 423, Νόνν. Εὐαγγ. κ. Ἰω. 18. 13.
Greek Monolingual
οἰστρήεις, -εσσα, -ῆεν (Α)
1. αυτός που επιφέρει μανία
2. αυτός που καθίσταται μανιώδης από δήγμα οίστρου.
[ΕΤΥΜΟΛ. < οἶστρος + κατάλ. -ήεις (πρβλ. ονειρήεις)].
German (Pape)
εσσα, εν, von den Bremsen gestochen, wütend; Opp. Cyn. 2.423; Nonn. Io. 18.13.
