ὠμοκρατής
Ἴση λεαίνης καὶ γυναικὸς ὠμότης → Feritas leaenae quanta, tanta et feminae → Der Löwin Wildheit ist die selbe wie der Frau
English (LSJ)
ὠμοκρατές, of rude untamed might, of Ajax, S.Aj.205 (anap.); also expld. as strong-shouldered, v. Sch. ad loc.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
aux fortes épaules.
Étymologie: ὦμος, κράτος.
Russian (Dvoretsky)
ὠμοκρατής: ὠμός с неукротимой силой, неистовый, по по друг. ὦμος с мощными плечами (Αἴας Soph.).
Greek (Liddell-Scott)
ὠμοκρᾰτής: -ές, γεν. -έος, (ὠμὸς) ὁ ἔχων δύναμιν ὠμήν, ἀτίθασον, ἐπὶ τοῦ Αἴαντος, Σοφ. Αἴ. 205· οὕτω, ὠμοῖς ἐν νόμοις πατρὸς αὐτόθι 548. - Ἕτεροι, ἧττον ὀρθῶς ἑρμηνεύουσιν ὁ ἰσχυρὸς τοὺς ὤμους, παραβάλλοντες τὰ ἐν Ἰλ. Γ. 227, ἀλλ᾿ ἴδε Σχόλια καὶ ἑρμηνευτάς. - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 121.
Greek Monolingual
-ές, Α
1. αυτός που έχει δυνατούς ώμους ή, κατ' άλλους, ο ωμός και ισχυρός
2. (ως προσωνυμία του Αίαντος) αυτός που έχει ωμή, ατίθαση δύναμη («νῦν γὰρ ὁ δεινὸς μέγας ὠμοκρατὴς Αἴας θαλερῷ κεῖται χειμῶνι νοσήσας», Σοφ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὦμος ή ὠμός + -κρατής (< κράτος «δύναμη»), πρβλ. πολυκρατής].
Greek Monotonic
ὠμοκρᾰτής: -ές, γεν. -έος (ὠμός), αυτός που έχει δύναμη άγρια, ωμή, ορμή ατίθαση· ή (ὦμος) αυτός που έχει δυνατούς ώμους, σε Σοφ.
Middle Liddell
ὠμο-κρᾰτής, ές ὠμός
of rude untamed might, or (ὦμοσ) strong-shouldered, Soph.
