αὔταρχος
From LSJ
οὗ δ' ἂν Ἔρως μὴ ἐφάψηται, σκοτεινός → he on whom Love has laid no hold is obscure | he whom Love touches not walks in darkness
English (LSJ)
αὔταρχον, autocratic, ἰσχύς Id.61.7: as substantive, IGRom.4.1612 (Hypaepa).
Spanish (DGE)
-ον
1 autocrático, absoluto πᾶσα ἰσχὺς αὔ. D.C.61.7.3.
2 que se basta a sí mismo, que es suficiente en sí mismo αὔ. ὑμῶν κατάστασις IEphesos 3803a.5 (IV d.C.).
German (Pape)
[Seite 395] ὁ, = αὐτάρχης.
Greek (Liddell-Scott)
αὔταρχος: -ον, δεσποτικός, ἀπόλυτος, ἰσχὺς Δίων Κ. 61. 7: ― ὡς οὐσιαστ. = αὐτοκράτωρ, Κ. Μανασσ. Χρον. 3867, 5410, 6245.
Greek Monolingual
αὔταρχος, -ον (AM)
δεσποτικός, απόλυτος
μσν.
το αρσ. ως ουσ. κυρίαρχος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < αυτ(ο)- + αρχός < άρχω].
