ἐπιπηδάω
Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος (Κατὰ Ἰωάννην 1:1) → In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God.
English (LSJ)
fut. -ήσομαι Pl.Ly.216a:—leap upon, rush at, assault, ἀγρίως ἐ. τινί Ar.V.705, cf. Pl.l.c., PTeb.44.18 (ii B.C.); ἐ. τῷ λόγῳ Plu.2.512d: c.gen., σκάφους J.BJ2.21.6; ἐπὶ τὴν τιμωρίαν ib.10; of male animals, ἐπιπηδῶν ὀχεύει Arist.HA539b32, cf. Pl.Phdr.254a: metaph., rush in, plunge in, τῇ τέχνῃ Gal.18(1).635.
German (Pape)
[Seite 969] hinausspringen, ὁ ἄῤῥην ἐπιπηδῶν ὀχεύει τἡν θήλειαν Arist. H. A. 5, 2 u. öfter; – darauf zuspringen, anfallen, ἵν' ἀγρίως αὐτοῖς ἐπιπηδᾷς Ar. Vesp. 705; τῷ ἐρωμένῳ Plat. Phaedr. 254 a; fut. med., ἡμῖν ἐπιπηδήσονται οἱ ἄνδρες Lys. 216 a; Sp.; übertr., λόγῳ Plut. garrul. 20.
French (Bailly abrégé)
ἐπιπηδῶ :
sauter sur, assaillir, τινι ; fig. assaillir d'injures.
Étymologie: ἐπί, πηδάω.
Russian (Dvoretsky)
ἐπιπηδάω:
1 вскакивать (τινι Plat., Arst.);
2 перен. наскакивать, набрасываться, накидываться (τινι Arph., Plat., Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιπηδάω: μέλλ. -ήσομαι, Πλάτ. Λύσ. 216Α: - Πηδῶ κατεπάνω τινός, ἐπιπίπτω, προσβάλλω, ἀγρίας ἐπ. τινι Ἀριστοφ. Σφ. 705, πρβλ. Πλάτ. ἔνθ’ ἀνωτ.· ἐπ. τῷ λόγῳ Πλούτ. 2. 512D· ἐπὶ ἀρρένων ζῴων, ἐπιπηδῶν ὀχεύει Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 5. 2. 4, πρβλ. Πλάτ. Φαῖδρ. 254Α.
Greek Monotonic
ἐπιπηδάω: μέλ. -ήσομαι, πηδώ κατά πάνω, επιτίθεμαι, πλήττω, προσβάλλω, σε Αριστοφ., Πλάτ.
